Langzaam went het....

Xin cháo, 

Inmiddels zijn we nu zo'n 2 dagen in Vietnam. Door alle indrukken voelt het echter alsof we hier al een week zijn. Zoveel "prikkels" en bijzondere ervaringen zorgen ervoor dat 24 uur voelt als minstens 3 dagen :) 

Nadat we onze jetlag hebben opvangen met een powernap die uiteindelijk toch bijna 3 uur duurde zijn we Hanoi ingegaan. Ons hotel staat in de old quarter (waar trouwens weinig ouds te vinden is) en de eerst stop werd hierdoor als vanzelfsprekend het Hoan Kiem lake waarin op een eiland de Ngoc Son tempel staat. Om hier te komen moesten we een aantal keer een zeer drukke straat oversteken. Met trillende benen hebben we de overkant bereikt. We waren er al snel achter dat we rustig en voorspelbaar moesten oversteken, zo weet de rest van het verkeer wat we doen en rijden ze om je heen. Na een aantal keer begon dit te wennen en nu, 2 dagen later, draaien we onze hand niet meer om voor een druk kruispunt en steken we over zonder op of om te kijken :) Sterker nog....het is bijna leuk om dit te doen! 
Bij de Ngoc Son tempel kwamen we toevallig Guus en Bregje weer tegen. Zij bleken in een Guesthouse vlak bij ons hotel te zitten. Hierop besloten we dat dit geen toeval kon zijn hebben we de rest van de dag met elkaar doorgebracht. 

Na het bezoek aan de tempel, die volgens de overlevering een belangrijke rol heeft gespeeld in de Chinees oorlog,  hebben we een rondje om het Hoan Kiem lake gelopen en zijn we richting de Notre Dame gegaan in de French quarter. De Notre Dame??? Ja, dat lees je goed :) Door dat Vietnam jaren lang een Franse kolonie is geweest zijn hier veel Franse invloeden terug te vinden waaronder verschillende kerken die lijken op die beroemde Franse kerk. Het was dan ook wel een lichtelijk vreemde ervaring om midden in een Aziatisch land in een Europees ogende, Katholieke kerk te zitten. Even hadden we nog de hoop dat de kerk ons de verkoeling zou brengen zoals dat het geval kan zijn in Europa op warme dagen maar helaas geld dat in Vietnam niet. In de kerk was het net zo warm als buiten. Na dit bezoek hebben we een poosje doorgebracht op het pleintje voor de kerk waar veel Vietnamese jongeren hun middag/avond doorbrengen onder het genot van het beroemde Bia Hoi bier of Lemon tea.

Op de terugweg werden we aangesproken door een Vietnamese vrouw die ons een soort zoete broodjes wilde verkopen. Dit zag er erg lekker uit en omdat we inmiddels trek hadden gekregen besloten we dit te doen. 4 broodjes kosten volgens haar 50000 Dong. Dit zou omgerekend een euro of 2 zijn. Wij hadden als snel door dat dit veel en veel te veel was. Betreffende Mw. Begon echter een beetje moeilijk te doen toen wij niet meer dan 15000 Dong wilde betalen. Erg tof was dat er verschillende Vietnamezen ons te hulp schoten en de vrouw aanspraken op dit volgens hen absurd hoge bedrag. De vrouw was hier niet zo blij mee maar ging uiteindelijk akkoord met de 15000. Toch bleken we volgens verschillende mensen nog teveel betaald te hebben. 10000 zou echt de max. zijn geweest. Om een goed beeld te geven, 27000 Dong is 1 euro. Zoals jullie dus wel snappen zijn we hier in Vietnam miljonair :) Het hoogste bedrag wat je kan pinnen is 2.000.000 Dong en dan heb je zo ongeveer €80,- in handen. Voor Louis, die last heeft van dyscalculie, is het haast onmogelijk om hier te betalen gezien alle nulletjes die erbij komen kijken, daar raakt ie een beetje van in de war :)

Tijdens onze tocht door de straten van Vietnam werd door ons vieren goed uitgekeken naar een motor voor Guus en Bregje. Zij blijven hier namelijk 4 weken en willen per motor van Noord naar Zuid reizen. Veel informeren en "prijsopgaven" laten maken was dus belangrijk. Enige probleem is dat ook de Vietnamezen moeilijke nee-zeggers zijn. In Azië is het namelijk onbeleefd om nee te zeggen. Dit resulteerde soms in ellenlange verhalen waarin eigenlijk niets wordt gezegd en waarin ze dus nog niets wijzer waren wat betreft hun motor.

In de avond een heerlijke, Vietnamese maaltijd gegeten op de bekende lage stoeltje en tafeltjes. Dit is voor ons best even wennen, we hebben nog steeds niet helemaal door wat niet de beste manier is om hier op te zitten. Zeker voor Guus ,die met z'n bijna 2 meter lengte een waren attractie is voor de Vietnamezen, is het een kwestie van zichzelf zo goed en kwaad als het gaat "opvouwen" op een krukje. Dit mag de pret niet drukken en we hebben een gezellige gegeten met elkaar. Zo goed zelfs dat we besloten de volgende dag ook maar met z'n 4e op stap te gaan :) 

Voor zondag stonden het Mausoleum van Ho Chi Minh en de Hanoi Hilton gevangenis op het programma. Gezien Uncle Ho (Ho Chi Minh)  alleen in de ochtend bezoek ontvangt spraken we af om rond 8.30u te vertrekken. Daar aangekomen moesten we al onze spullen inleveren en werden we geacht in gepaste kledij de beste man te bezoeken. Dit betekende met 35 graden in een lange broek en lange mouwen in rijen van 2, zonder te praten langs de glazen kist van Uncle Ho te lopen. In een minuut staat je weer buiten maar dat maakt het niet minder de moeite waard. Eerlijk is eerlijk, het was indrukwekkend. Alleen al het feit dat er per jaar miljoenen mensen deze man "bezoeken" waaronder hele schoolklassen maar ook hele groepen buitenlanders maakt het een waar schouwspel. Ook de plechtigheid en het ceremonieel gebeuren er omheen zijn zeer indrukwekkend om te zien.
Hierna hebben we een bezoek gebracht aan het voormalig woonhuis van Uncle Ho. Deze beste man ligt nu als het ware opgebaard in z'n achtertuin, iets wat hij overigens niet wilde. Om vruchtbare grond te sparen wilde hij gecremeerd worden en moest zijn as worden verdeeld  over 3 bergen in Vietnam. Toen we na een bezoek aan zijn woonhuis, garage en vijver bij een enorm 3 verdiepingen tellend complex over het leven van Ho Chi Minh kwamen besloten we dat we voor vandaag weer even genoeg Ho Chi Minh gehad hadden. Opvallend was trouwens dat wij als buitenlanders overal voor moesten betalen terwijl de Vietnamezen overal gratis naar binnen konden. 

Gezien het toen pas 9.45u was besloten we er nog een bezoekje aan het Hanoi Hilton aan vast te plakken. Dit is een gevangenis waarin eerst door de Fransen communistische Vietnamezen werden vastgehouden en later door de Vietcong de Amerikaanse Soldaten werden werden opgesloten. Daar dankt het dan ook de naam aan want als we de foto's mogen geloven dan hadden de Amerikanen het daar zo slecht nog niet. Dat was een ander verhaal dan de Vietnamezen die er door de  Fransen werden opgesloten. Hier werden ronduit verschrikkelijke dingen gedaan. Het meest heftige was misschien nog wel de manier waarop de doodstraf werd uitgevoerd. Dit werd gedaan d.m.v. een guillotine maar waarop de ter dood veroordeelde met zijn of haar gezicht naar boven werd neergelegd zodat ze letterlijk het mes zagen vallen. Hierna werd het hoofd van de betreffende man of vrouw ook nog eens tentoongesteld op een van de vele markten die Hanoi rijk is. Het was voor ons trouwens sowieso al heftig om zo'n guillotine in het echt te zien.

In de middag zijn Guus en Bregje op motor-jacht gegaan en hebben wij wat gerelaxed in ons hotel. Hierna wederom met elkaar afgesproken om te gaan eten en nog een biertje te gaan drinken. Ook dit werd een gezellige avond en na afscheid te hebben genomen (ze hebben die middag een motor gevonden en gekocht en vertrekken maandag richting Sapa) Gingen we richting hotel. Hier heeft Marit nog zo'n 1,5u staan praten met de "nachtdienst" van het hotel. Dat werd een zeer leuk gesprek waarin zij veel meer van het land te weten kwam. Zo werkt de beste jongen bijvoorbeeld 12 uur per dag, 27 dagen (!) in de maand en verdiend hij hier zo'n $200,- mee. Ook betekend Ho Chi Minh nog erg veel voor de Vietnamezen vandaag de dag. Hij gaf op deze vraag dan ook gelijk aan dat Ho degene is die voor vrijheid en onafhankelijkheid heeft gezorgd. Wat betreft de politiek is hier maar 1 partij, en dat vind hij prima. Hij moest dan ook erg lachen om het verhaal van Marit over de situatie rond de formatie in België. Ondanks dit lange gesprek lukte het toch niet meer om de finale van het EK te kijken zoals we eigenlijk wel wilde doen. Onze toch nog een beetje aanwezige jetlag en het feit dat de uitzending hier pas om 1.45u begon maakt dat dat iets teveel van het goede werd.

Voor vandaag stond de temple of Literature op het programma, de eerste universiteit van Vietnam. Dit bestaat uit een tempel complex en een aantal tuinen er omheen. Erg mooi om te zien. Dit is een van de plaatsen waar het oude Vietnamese schrift nog wordt beoefend. Het hedendaagse schrift lijkt wat betreft letters erg op dat van ons (niet dat we er iets van het Vietnamees begrijpen), het oude schrift heeft veel weg van het Chinese schrift. grappig was dat wij eveneens een attractie vormde. Er waren relatief weinig buitenlanders aanwezig en dat zorgde ervoor dat wij als blanke, blonde en natuurlijk de blauw/grijs ogende Nederlanders veelvuldig in menig Vietnamees fotoboek zullen voorkomen.

Na ons bezoek aan de tempel hebben we op straat bij een bakker brood gekocht. Door de Fransen zijn deze gebruiken in Vietnam blijven bestaan en dus kun je op zo'n beetje elke hoek van de straat een stokbrood kopen. Soms een prettig afwisseling na de zoveelste kom noodle-soup. Ook heeft Louis nog even een echte nep Rayban zonnebril gekocht voor maar liefst €6,50. 

Vanavond zijn we gaan eten bij een restaurant wat werd aangeraden door het hotel. Een erg leuke ervaring doordat we met verschillende mensen aan tafel zaten en je er typisch Vietnamese gerechten kon eten. Zo zat er aan de ene kant een groep mensen uit Taiwan en aan de andere kant een Vietnamees gezin. Dit zorgt voor leuke gesprekken en natuurlijk gaan die over......voetbal!!! Niet dat we zo trots hoeven zijn op onze prestaties op het EK maar gelukkig vinden veel Vietnamezen ons nog steeds erg goed, althans dat zeggen ze.

Morgen staat een trip naar Halong Bay op de planning. Hier verblijven we 3 dagen en 2 nachten op een boot die ons daar zal rondvaren. Donderdag avond nemen we de nachttrein naar Hué waar we het weekend zullen blijven.
De komende dagen dus even geen blog, maar gezien de bovenstaande lap tekst moeten jullie wel even vooruit kunnen :) 

Tam biét,

Louis en Marit