Aankomst...

Hallo allemaal,

We zijn er :) En wat is Vietnam bijzonder! In geen enkel opzicht te vergelijken met Thailand (wat toch een beetje ons referentiekader was) qua straatbeeld en qua bevolking. Voor dat we onze eerste 24 uur beschrijven eerst een verslag van onze reis hier naar toe.

Donderdagavond zijn we als eerste stopt richting Sprang-capelle gegaan waar we de ouders van Marit nog hebben bezocht. Dit vooral omdat de moeder van Marit besloot om vlak voor haar vakantie nog even haar enkel te breken ;) en we dit toch wel wat sneu vinden. Hierna zijn we via Den Bosch naar Utrecht gegaan waar Julien ons heeft opgehaald bij het station zodat we s'ochtends daar de trein naar Schiphol konden nemen. Die donderdagavond hebben we gezellig doorgebracht met een vuurtje en gin tonics, prima start van onze vakantie. Ook nog even een spoedcursus hoe gebruik-ik-mijn-spiegelreflex-camera-op-de-juiste-manier gehad van Julien. Erg fijn want ondanks dat we dat ding al bijna 2 jaar hebben gebruiken we misschien maar 20% van alle mogelijkheden. Na een paar uur slaap om 5.15 opgestaan om de trein naar Schiphol te nemen. Dankzij Julien was dat echter niet nodig want die besloot ons om 6.00u wel even naar Schiphol te brengen waarvoor onze dank! 

Aangekomen op Schiphol geprobeerd in te checken wat vrijwel direct problemen opleverde want de we bleken niet op de betreffende vlucht te zijn geboekt. Dat waren wat benauwde momentjes want heel even zagen we onze vakantie aan onze neus voorbij gaan. Na wat heen en weer gebel door het grondpersoneel konden we gelukkig alsnog mee en vertrokken we richting Frankfurt. Achter bleek dit te maken te hebben met het feit dat Vietnam Airlines (waar we mee naar Hanoi vlogen en ook bij hebben geboekt) er een nogal streng privacybeleid op na houdt en dus geen gegevens mocht verstrekken aan de KLM. Dit zorgde er ook weer voor dat we in Frankfurt helemaal opnieuw moesten inchecken. Ook dit gaf problemen want in Amsterdam werd er gezegd dat we achter de douane moesten blijven en daar bij een transferbalie  onze nieuwe boardingenpassen konden ophalen. Na een half uur zoeken en een keer of 4 de verkeerde kant te zijn opgestuurd bleken we wel door de douane te moeten en daar volledig opnieuw in te checken. Ook deze incheck gaf problemen omdat wij een visa on arrival hadden en ze in Frankfurt echt eerst onze visa wilde zien. Gelukkig gingen zij akkoord met ons aanvraag document en konden we mee. Bij dit hele gebeuren maakte we kennis met een ander NL-stel, Bregje en Guus die ook richting Hanoi gingen. Toevalliger wijs kwamen we naast hen te zitten in het vliegtuig en raakte we aan de praat.

In het vliegtuig was al snel te merken dat de komende 3 weken veel zou veranderen. De man waar naast Marit zat had nog nooit van een persoonlijke comfort zone gehoord en viel dan ook pontificaal tegen haar aan in slaap. Gelukkig wisten wij dat dit normaal is in Azie en heeft Marit dit geprobeerd subtiel op te lossen. Ook tijdens de maaltijden is gesmak, boeren en gewoon lekker ordinair je neus ophalen niet van de lucht dus voor ons alvast een prima manier om te wennen. Helaas hebben we tijdens de 11 uur durende vliegreis nauwelijks geslapen dus we waren dan ook behoorlijk gaar bij aankomst. 

Bij aankomst in Hanoi direct richting de visa-desk gegaan waar we binnen een kwartier een prachtig visa in ons paspoort kregen. De militairen (?) bij de toch wat provisorische visa-desk zag er allemaal bloedje serieus uit en van verbale communicatie hadden zij nog nooit gehoord. Gelukkig verliep de procedure snel en konden we door naar de paspoortcontrole. Ook dit werd grondig aangepakt. Zeker Louis werd tot in detail bestudeerd en nagecheckt maar gelukkig mocht ook hij het land in :) Hierna de koffers opgehaald en met Guus en Bregje afgesproken een taxi naar het centrum van Hanoi te delen om zo de kosten te drukken, we blijven tenslotte Nederlanders ;) 

De rit naar ons hotel werd een belevenis op zich. Dit trouwens tot grote hilariteit van de taxichauffeur die erg moest lachen om onze oei's wanneer hij op 2 centimeter na een van de vele honderden scooters moest ontwijken. En wij echt het idee hadden dat hij er vol op inreed. Al vrij snel werd duidelijk dat er geen enkel systeem zat in het Vietnamese verkeer. Stel je voor dat je een 4-baans weg hebt zoals die in NL en dit deelt met fietser, scooters, wandelaars en auto's waarbij iedereen loopt of rijdt op de plaats die hem of haar het meest geschikt lijkt :) Midden op de weg rijden is geen enkel probleem, alleen even laten weten dat je d.m.v. toeteren of seinen met groot licht eraan komt. Niet dat daar trouwens iemand op reageert maar dat terzijde. Check op you tube eens hanoi traffic om een idee te krijgen.

Bij aankomst in ons prachtige hotel ontvangen en bij wijze van hoge uitzondering (tuurlijk ;)) al een kamer gekregen het was immers ver voor de incheck tijd aldus meneer de manager. We zitten in een echt Vietnamees hotel, dat wil zoveel zeggen als dat ons hotel maar zo'n meter of 4 breed is maar wel ontzettend diep. Dit zorgt er dan weer voor de veel slaapkamers geen raam hebben. Wij hebben een van die slaapkamers zonder raam, gelukkig hebben we wel nep-ramen dus dat maakt een hoop goed :) Na het inhalen van wat gemiste slaap zijn we klaar voor ons echte Vietnam avontuur!

Cheers, Louis en Marit