The river!

Hi people!

Hoofdstuk Kuala Lumpur werd afgesloten door veel te vroeg op te moeten staan. Amos had voor ons warempel een ontbijtje klaar gezet en een briefje geschreven dat hij zo naar zijn zin had gehad met zijn gasten volkje...wij dus. En weer door..hup de straat op, de warmte pakte je weer als in een warme deken in, lopend naar het centraal station druppels zweet paarlen op het voorhoofd, de trein in. Aangekomen op het busstation wat er uitzag als een vliegveld, alles fancy uit marmer opgetrokken, checkte we digitaal in, je laat je e-ticket zien om vervolgens een papieren kaartje te ontvangen.

De bus naar Melaka, een hele bus, om slechts drie personen te vervoeren. Koud, koud dat het was, de chauffeur had de airco op standje vrieskist in gesteld, ijspegel aan de neus, muts op en de trui aan, werkelijk, zonder was het niet te harden! De rit duurde 1.45 min. chauffeurtje hield het gas er goed op. Het centraal busstation van Melaka lag niet in het centrum en dus zouden we een taxi moeten nemen maar Marit las ergens dat je voor 1 ringit met de bus kon en het kon, bus 17 zette ons bij het Stadthuys af ( heet echt zo want de Hollanders hebben er bijna 2 eeuwen de scepter gezwaaid).

Waar moesten we nu precies heen om het " in advance" geboekte Wayfarer Guesthouse te vinden? Google maps deed het niet maar er was wel een "tourist information desk". Eerst de schoenen uit om het pand te mogen betreden, dat is overigens overal het gebruik in Maleisië. Het was nog geen 100 meter lopen en binnen een poep en een scheet zaten we op ons kamer door de correct zakelijk ontvangst van de gemoederkloekte uitbaatster. Even acclimatiseren met de "fan" en de "airco" aan. Tijd voor een pint was het wel geworden dachten we zo, lekker op terrasje aan de rivier met een kitten op Marit haar schoot, lachte de bartender( met één arm in het gips) zijn tanden bloot.

Bij terugkomst bleek de gemoederkloekte uitbaatste toch heel niet zo zakelijk te zijn en legde ze me op spontane wijze uit waar het leuk en vooral goed konden gaan eten in de avond. We hadden gekozen voor een etablissement buiten het historische centrum. Bij aankomst kwamen de fijne etensgeuren je al tegemoet. Ons achterwerk in een plastic zetel geplant, kwam meneer de ober onze drankjes opnemen, over eten werd geen woord gerept en zaten we een moment met ons mond vol tanden. Toen de beste man ons de drankjes kwam brengen, vroegen we hem om de strategie. Je moest langs de verschillende "foodstalls" langs om aan te wijzen wat je wou eten, je gaf dan je tafel nummer door en vervolgens kwamen ze de bestelling brengen en moest je bij aflevering ervan, meteen betalen. Dat werkte heel prima en er was keuze te over, er stonden ongeveer 20 stalletjes welke 2 tot 3 gerechten in de aanbieding hadden. Super goed gegeten en ons ogen uitgekeken. Er waren enkel "lokals" en we hebben er meer dan 2 uur doorgebracht. Moe maar voldaan deden we nog een drankje aan de rivier om vervolgens de mande in te duiken.

Opstaan, opstaan, opstaan, weliswaar rustig aan. Op zoek naar een plek om een ontbijt te scoren. Het was al behoorlijk heet en na goed gezocht te hebben kwamen we uit bij een klein zaakje met een kleine kaart waar fijne "low fi" muziek gedraaid werd, op bijpassend geluidsniveau. Marit had koud de "WiFi"( spreek uit; WaiFai!) code nog niet in getypt of er werd App-je van Bart en Aline afgeleverd. Vrienden van Marit bleken per toeval ook in Maleisië op vakantie te zijn en richting Melaka te komen, onafgesproken werk! Zij hadden een auto gehuurd en wat later in de middag zouden ze arriveren. De bekomst was goed en we zetten het op een wandelen, na bezoek aan een tempel vonden we dat we van een belachelijk hete kermis aan het thuis komen waren en we snakten beide naar een be-airco-de omgeving, rap terug naar onze kamer dus.

Ons aan de hitte aanpassend, overgegaan op de chill modus. Ik kon het toch niet laten en ging een moment alleen op pad. Onderweg een mooi authentiek barretje gevonden en Marit daar uiteindelijk mee naar toe getogen, zaten we al pennend over de ansicht kaarten gebogen. Wederom een App-je van de Nederlandse vrienden, ze zouden binnen niet onafzienbare tijd bij ons aan tafel schuiven. Het is toch even een vreemde ervaring om zo ver van huis een paar mensen tegen te komen op een nou niet voor de hand liggende plaats maar leuk is het. Mooi om zo terwijl je nog ervaring aan het op doen bent, alvast ervaringen uit te wisselen. Na een paar drankjes en wat eten, besloten we elkaar in de avond weer te zien om te gaan eten.

We aten op de zelfde plaats als de avond te voren omdat we vonden dat je dit mee moest maken, Bart en Aline stemde in. Mooie avond met goed eten en bijbehorende gesprekken. Het was voor B&A de eerste keer in Azië, we waren nieuwsgierig over wat ze er van vonden, hieruit vloeide nog andere gespreksonderwerpen voort en na, natafelen besloten B&A te gaan slapen en wij kozen voor een alcoholische versnapering aan de rivier. Hoera, hoera!

We proberen in de vakantie altijd minimaal 1 keer om ergens te fietsen. Het originele plan, was om dat in Kuala Lumpur te doen maar de infrastructuur daar liet dat niet toe. Het is een erg fiets en voetgangers onvriendelijke stad, de wegen zijn meestens uitgerust, enkel voor scooters, bussen, auto's en vrachtwagens. Goed....Melaka zou de plaats gaan worden om dat we gisteren, her en der al winkeltjes hadden gezien waar fietsen te huur werden aangeboden. Fietsen bleek een gouden zet want het zeeklimaat zorgde af en toe voor wat wind, ook al was deze warm, het was toch aangenaam de wind door je haren te voelen en fietsen bezorgd je beduidend minder zweetdruppels dan wandelen, in dees' contreien.

De oudste moskee van van Maleisië staat in Melaka en is destijds door de Nederlanders gebouwd en gefinancierd dus moest er sowieso een bezoek aan gebracht worden. Gelukkig had ik gekozen voor de lange broek en moest de rest van het gezelschap zich een hoofddoek en een gewaad voor het moment aan laten meten...hahaha..hilarisch moment, de atheïst in het betreffende gezelschap kon in zijn gewone kloffie het pand betreden en de rest moest aangepaste kleding aan. Dit heeft een paar fraaie kiekjes opgeleverd, dat kan ik u wel verzekeren!
Jan toerist, U kent hem wel nou er waren er 4, dus rondvaart gedaan en alle highlights in 1 dag befietst, het was dan ook veel te heet om na te denken en van de gebaande paden af te dwalen.
We dronken en aten enkel op plekken waar geen witmans te bekennen was dus dat was dan wel van het gebaande pad af. Het was mooi geweest, met verhit hoofd en bezweette ruggen weer terug naar de airco!

Voor de avond stond er satay celup op het menu...dat was nog een aardig stukje fietsen maar gelukkig was het in de avond al een klein beetje minder heet. De ober die ons ontving was zeer verbaasd om een aantal toeristen te ontvangen in zijn zaak want blijkbaar gebeurde dit zelden tot nooit. Wij waren op onze beurt weer verbaasd, een stalen tafel aan te treffen met in het midden een gat alwaar zich een ketel in bevond met kokende "home made" saté saus. Een meter verder op stond een gasfles( uiteraard Petronas) deze leverde het gas om onder de ketel het vuur gaande te houden. Uit vitrines kon je van allerlei prikkers pakken met daaraan onherkenbare vlees, vis tofu, orgaanvlees, darm en wat al niet zij vormen van eetbaars. Deze moest je dan voor 5 minuten in die ketel steken en dan was het klaar om te eten....lekker dat het was, en pittig ook maar goed te doen. Als je wat saté saus extra bliefde dan lepelde je het gewoon op uit de ketel. De ketel werd af en toe aangevuld en doorgeroerd door de "saté lolly boy", gewoonweg briljant en was je klaar met eten dan telde men de prikkers en betalen maar. Ik vond het geweldig!

We namen na het eten nog een "home made" waterijsje met dragon fruit en lychee smaak, wederom briljant wat mij betreft, fietste naar de winkel om de fietsen in te leveren en namen afscheid van Bart en Aline.. Wat een superdag was dat!!!
Niet voordat we nog een alcoholische versnapering namen aan de rivier met uitzicht op de overkant alwaar het Dutch Harbour café was gevestigd naast Guesthouse D' Brug. Terima Kashi!

Toevoeging Marit:
Terwijl Louis dit schreef zat hij achter een tafeltje in ons Guesthouse in de cameron highlands. We zitten hier met 20 graden in de regen, hebben we een dikke trui aan en zijn we eigenlijk vooral aan het schelden op het weer ;) Is ons wat te koud en te nat :) Maar goed voor een bezoek aan het mossy forrest en de thee-plantage hebben we wel een paar dagen kou over. Het vooruitzicht op weer mooi weer vanaf maandag maakt veel goed!

Cheers en tot laters....

Marit & Louis